Elsa Pastamız...
Elsa Kıyafetimiz...
Okulda...
Babaannemiz ve dedemizin evinde:) bizim küçük ailemiz...
Can kuzum, daha dün gibi hastanede seni ve anneciğini bekleyişim. Hala, o anda hissettiklerimi, gözyaşı dökmeden anlatamıyorum. Seni görüp, anneciğini merak edişim, onu da gördükten sonra da, hanginize bakacağımı şaşırıyor olmam...
Anlatılmaz, yaşanır ya bazı duygular, işte tam öylesi... bu yıl ne programlar yaptık kuzum. Ama ülkemiz öylesine karanlık günlerden geçiyor ki, çoğunu iptal ettik, bir çoğunu da hiç yapmama kararı aldık. Ama; sen o kadar küçücüksün ki bebeğim, daha hırslarına yenik düşen kötü yüreklerin, ailelerinden kopardığı canları anlayamayacak kadar küçük...
Dilerim Tanrıdan, yaşamın; kötülüklerin olmadığı, her zaman kağıtlara çizdiğin ve boyadığın gökkuşağı kadar renkli, berrak ve sonsuz olsun.:) Bu kara günlerin, en aydınlık görüntüsü sensin bebeğim. Bu blog hem sana hem de teyzen ile annene başvuru köşesi olduğu gibi aynı zamanda benim zaman zaman yazdığım günlüğüm ve anılarım.
İşte bir 16 Mart da böyle geçti canımcığım... Dilerim bir sonraki, 16 Mart, doyasıya kutladığımız yeni yaşının ilk günü olsun... Seni seviyorum bir tanem. Hem de canımdan çok...
Elsa kıyafetini ve Elsalı pastanı da benim buradan ulaştığım ve neler yaptığımı takip eden, güzel arkadaşlarıma fotoğrafladım.
